Een volk dat voor tirannen zwicht / zal meer dan lijf en goed verliezen / dan dooft het licht. De woorden van de dichter Van Randwijk plopten meteen in mijn hoofd toen ik overrompeld werd door angst, na doodsbedreigingen via sociale media naar mij als jager. Door deze dichtregels hervond ik mijn strijdlust. Ik laat mezelf niet in de schaduw zetten, bekijk het maar! Ik ben mooi aangifte gaan doen. Doodswensen vliegen vandaag de dag weliswaar met veel gemak het net over, maar de politie neemt de hate crime van dieractivisten uiterst serieus. Ik kan u verzekeren: aangifte doen lucht enorm op.
De reeds veelbesproken “zwanen” uitzending van EénVandaag is aanleiding geweest voor dieractivisten om jagers weer eens lekker met de dood te bedreigen. Over het programma valt veel te zeggen, bij mij is vooral de hitserige toon en aaneenrijging van negatieve aannames blijven hangen. Zo jammer dat de zwanenschutter uit de uitzending niets van zich heeft laten horen. Zonder weerwoord stem je in met het verhaal dat over je verteld wordt. Hij is nu neergezet als de grootste zwanenbeul ooit. Dieren dood maken blijft gewoon een impopulair aspect van jagen. Het hoe en waarom zullen we nog heel vaak moeten uitleggen. Het is als het bestrijden van een woekerend onkruid, iedere keer dat je tevreden achterover leunt steekt het de kop weer op. Gelukkig hebben veel onkruiden ook culinaire mogelijkheden, als smakelijke pleister op de wond. Zelfs de heftig woekerende Japanse duizendknoop. Ooit geïmporteerd als sierplant, maar uit tuinen ontsnapt, of als tuinafval gedumpt, is hij inmiddels in iedere ruigte en natuurgebied te bewonderen. Hele terreinen nemen ze over. In hun schaduw ontkiemt nooit meer een inheemse plant, daar dooft het licht… De stelen staan te boek als wilde rabarber. Misschien is het even zoeken naar een oogstplek in de buurt, maar als je hem eenmaal in de gaten hebt, zie je hem overal. Het is een onkruid waar we niet meer van af komen, maar we kunnen het wel opeten. Over de culinaire mogelijkheden met dieractivisten mag ik van de redactie niet filosoferen.
Siroop van Japanse duizendknoop met verse laurier
Pluk een flinke bos sappige stelen van de Japanse duizendknoop. Tot de plant bloeit, vanaf eind juni, kan je van de sappige stengels siroop maken. Eet de blaadjes niet, die smaken vies.
Verwijder de bladeren en de topjes. Snij in stukken, overgiet met 50 gram kristalsuiker per 100 gram gehakte stelen. Zet 24 uur in de ijskast. De suiker onttrekt het vocht aan de stelen. Opzetten en koken tot de stelen zacht zijn. Door een fijne zeef halen en zachtjes aandrukken, nog even opkoken en in een gesteriliseerde fles gieten waarin per 0,5 liter twee verse blaadjes laurier zitten. Twee dagen trekken, dan is het aroma top! Heerlijk bij vanille-ijs of volle kwark.